Knjiga Vatikanske ubice

Jeftina propaganda pogotovo oko osnivanja islama. Autor knjige ima potpunu vanistorijsku koncepciju. Rimokatolicizam kakav danas znamo u 7. vijeku nije postojao.

Pročitao sam je. Ja verujem da u toj knjizi ima istine u nekoj meri.

Kada su u pitanju islam i komunizam, to deluje baš čudno, samo nikada nećemo utvrditi da li je informaciju dobio iz RKC ili je samo izmislio.

Moje je mišljenje da knjigu ne treba shvatiti ozbiljno.

Autor knjige, prilikom malo detaljnije analize, previše vjeruje rimokatoličkim izvorima ma kako ironično to zvučalo u jednoj tako anti-rimokatoličkoj knjizi. Recimo on tvrdi da je blaženi Avgustin iznio ideju da je papa vladar svijeta. Međutim to je rimokatoličko gledanje na blaženog Avgustina koje učitava u njegova djela rimokatoličko učenje o papi. Blaženi Avgustin je u svom 43. pismu na temu donatista u Africi jasno istakao da je najveći autoritet u Crkvi vaseljenski sabor a ne papa i da odluke rimskih episkopa mogu biti preokrenute na saborima a u svom djelu Povlačenja je promjenio svoj stav o tome da je sv. Petar stijena na kojem se gradi Crkva već da je stijena Hristos.

Što se tiče navodnog nastanka islama autor se tu takođe propisno obrukao. Prvo trebamo postaviti papstvo u 7. vijeku u pravilni istorijski kontekst. Pape 7. vijeka nisu bile moćne a daleko od moćnih papa kojima su se klanjali vladari. U 7. vijeku Rimom vlada Vizantija i papstvom dominira vizantijski uticaj. Svako ko je malo proučavao istoriju Vizantije zna za ideologiju cezaropapizma gdje je car iznad vjerskih autoriteta. Pape su postavljali vizantijski carevi po svom nahođenju a pape su često bili Grci a ne Latini. Vi imate slučaj sv. pape Martina kojeg je vizantijski car uhapsio i koji je umro u zarobljeništvu. Toliko je papstvo bilo na milost i nemilost Carigrada. Autor tretira pape 7. vijeka kao moćne zavjerenike koji upravljaju čitavom zavjerom ali zapravo to nisu pape 7. vijeka. Moć papa počinje tek nakon pada Vizantije u Italiji u 8. vijeku.

Dalje autor tvrdi da islam navodno uči o bezgrešnom začeću Djevice Marije i da je to dokaz rimokatoličkog uticaja u stvaranju islama. Problematično. Dogma o bezgrešnom začeću u samoj RKC nije potvrđena do 19. vijeka a mnogi rimokatolički teolozi su se vijekovima protivili tom učenju, čak i Toma Akvinski. Kao prilog tome navodi hadis koji kaže:
"Sotona dodiruje svakog Adamovog sina na dan kad ga majka rodi, jedino nije dotakao Mariju i njenog sina."
To je Bukhari 3431. Međutim sam hadis nam otkriva na šta se misli.
[URL unfurl="true"]https://sunnah.com/bukhari:3431[/URL]
Ebu Hurejra citira Kur'an 3:36:
"nadjela sam joj ime Merjema, i ja nju i porod njezin stavljam pod Tvoje okrilje od prokletog šejtana"
Nema govora o bezgrešnom začeću. Autor tvrdi da su nekakvi rimokatolički kraljevi Etiopije (koji nisu postojali Etiopija je od 5. vijeka većinski dohalkidonska dakle potpuno odvojena od Crkve) pomagali Muhamedu zbog sličnosti učenja o Mariji ali kako je pokazao niti su učenja slična niti je to učenje bilo definisano i prihvaćeno u Rimskoj Crkvi 7. vijeka.

Dalje autor tvrdi da je Hatidža, Muhamedova prva žena, bila rimokatolkinja. Nema nikakvih podataka o ovome. Vjerovatnije da je bila paganka. Tvrdi da je Waraqa ibn Nawfal, Hatidžin rođak koji je potvrdio Muhameda kao proroka, bio rimokatolik. To je neistina. Bio je evionit, pripadnik grupe koja je vjerovala da Hristos nije Bog već čovjek prorok, isto kao što vjeruju i muslimani. Vjerovatno da je Muhamed to učenje upravo pokupio od Waraqa. Muhamedu je navodno rečeno da su rimokatolici jedini pravi hrišćani što je apsurdna tvrdnja jer Kur'an konstantno napada hrišćane kako Isusa smatraju Bogom u što vjeruju i rimokatolici.

Autor dalje kaže da su muslimani poštovali papu kao svetog čovjeka. Pa da to su baš pokazali kada su nekoliko puta opsjedali Rim tokom svojih osvajanja. Takođe kaže da je u Kur'an ubačeno da je Avram žrtvovao Ismaila a ne Isaka što je neistina. Kur'an ne govori koji je sin u pitanju:
"I kad on odraste toliko da mu poče u poslu pomagati, Ibrahim reče: "O sinko moj, u snu sam vidio da te trebam zakolati, pa šta ti misliš?" - "O oče moj," - reče - "onako kako ti se naređuje, postupi; vidjećeš, ako Bog da, da ću sve izdržati." (As-Saffat 102).
Islamska egzegeza ovdje vidi Ismaila ali za razliku od Albertovih tvrdnji to ne piše u Kur'anu.

U nastavku autor piše o nekakvim konkordatima između RKC i islama i o fatimskoj viziji. Doduše sa većinom njegovih stavova o Fatimi se slažem tako da neću to kritikovati.

+!

Quote from Maki

Što se tiče navodnog nastanka islama autor se tu takođe propisno obrukao. Prvo trebamo postaviti papstvo u 7. vijeku u pravilni istorijski kontekst. Pape 7. vijeka nisu bile moćne a daleko od moćnih papa kojima su se klanjali vladari. U 7. vijeku Rimom vlada Vizantija i papstvom dominira vizantijski uticaj. Svako ko je malo proučavao istoriju Vizantije zna za ideologiju cezaropapizma gdje je car iznad vjerskih autoriteta. Pape su postavljali vizantijski carevi po svom nahođenju a pape su često bili Grci a ne Latini. Vi imate slučaj sv. pape Martina kojeg je vizantijski car uhapsio i koji je umro u zarobljeništvu. Toliko je papstvo bilo na milost i nemilost Carigrada.

Martin (rođen Todi, Umbrija) od 649. rimski biskup bez careve potvrde.
Bez carske odluke i usprkos carevom protivljenju sazvao 'Lateranski sabor', na kojem je bilo preko 100 biskupa.
Jedna od odluka tog sabora je i osuda 'monotelizma', kojeg zastupaju carigradski patrijarh Pavao II i car Konstans II Pogonat (Bradati),
koji je 648. donio carski heretički ukaz 'Typos'.
Rimski biskup je odluke sabora poslao caru na potvrdu, a u obliku enciklike poslao biskupima izvan bizantske vlasti.
Izopćuje carigradskog patrijarha Pavla II, koji je bio u sukobu i s prethodnim rimskim biskupom Teodorom.

Carski namjesnik Olimpij nije uhapsio rimskog biskupa i teologa Maksima, nego se osamostalio od bizantske vlasti i vladao je tri godine,
te poginuo u ratu sa Saracenima.

653. carski namjesnik Teodor Kaliopa noću daje uhititi rimskog biskupa Martina i sv. Maksima Ispovjednika, te ih odvodi u Konstantinopol,
gdje su osuđeni zbog veleizdaje (Olimpij).
Po zagovoru carigradskog patrijarha Pavla II nisu osuđeni na smrt, nego na doživotni zatvor u progonstvu.

"Činite od mene što hoćete. Bilo koja smrt za mene će biti blagodat!" (sv. Martin)

Izabran je novi rimski biskup, dok je još Martin bio živ u zarobljeništvu, koji u jednom pismu piše:
"Čudio sam se i još se čudim nad ravnodušnom nesmiljenošću svih onih koji su mi nekoć pripadali, i mojih prijatelja i bližnjih,
što su me u mojoj nesreći posve zaboravili i uopće ne žele znati, živim li još ili ne živim."

24. IX 656. Teodozije, biskup Cezareje u Bitiniji, s još nekoliko uglednika, po carevom nalogu posjetio Maksima u progonstvu.
No, Maksim mu je rekao da neće komunicirati s Carigradom sve dok službeno ne budu prihvaćene odluke Lateranskog koncila.
Kad mu je Teodozije rekao - "Sabor je nevaljan, jer je održan bez careve naredbe",
Maksim je odgovorio: "Pobožna je vjera, a ne careva naredba ta koja potvrđuje koncile."

Quote from Maki

Autor tretira pape 7. vijeka kao moćne zavjerenike koji upravljaju čitavom zavjerom ali zapravo to nisu pape 7. vijeka. Moć papa počinje tek nakon pada Vizantije u Italiji u 8. vijeku.

Rekli su Staljinu, da bi s rimskim biskupom trebao imati dobre odnose, a na to je Staljin pitao koliko taj Papa ima vojske.
Kada je za to čuo rimski biskup, rekao je, da će Staljin upoznati njegovu vojsku, kada umre.
יה

I mi pravoslavni smatramo papu Martina svetiteljem i ispovjednikom i ispravnim učiteljem kontra monotelita.