U jeku novogodišnjih praznika - koje različiti narodi proslavljaju u različitim danima nezavisno jedni od drugih, nužno je pokrenuti ovu temu nove godine, jer ona upravo u sebi sadrži nekoliko ključnih pitanja vezanih za poreklo ovih razlika u datumu proslavljanja nove godine, pa time i pitanja 'koji je poslednji i prvi dan u godini, i smisla samih ovih proslava.
Na prvom mestu je pitanje razlike.
Zašto različiti narodi slave novu godinu u međusobno razičitim danima, i kako je došlo do tog vremenskog razmimoilaženja.
I na drugom mestu najbitnije pitanje 'kada tačno počinje nova kalendarska godina, i šta Božja reč biblija govori o tome.
Novu godinu koju veći deo čovečanstva proslavlja u ponoć 31 Decembra - to čini po takozvanom Gregorijanskom kalendaru.
Neki drugi narodi koji žive na područjima na kojima je većinska Pravoslavna crkva - proslavljaju novu godinu 13 januara, po takozvanom Julijanskom kalendaru.
Sa osvrtom na ovaj
Julijanski kalendar - on je dobio naziv po Rimskom imperatoru Gaju Juliju Cezaru.
Ali ako pogledamo istoriju nastanka ovog kalendara - on u suštini nije kalendar Julija Cezara, jer on nije bio njegov tvorac.
Tvorac ovog kalendara je Helenski astronom Sosigen rodom iz Aleksandrije.
A prezentovan je od strane Grčko - Egipatske kraljice Kleopatre, koja je predložila
Juliju Cezaru reformu kalendara 46 godine pre nove ere.
Ovaj kalendar je ediktom Julija Cezara ustanovljen 1 januara 45 godine pre nove ere, i on predstavlja zamenu za stari Rimski kalendar.
Kleopatra je naime bila Cezarova ljubavnica, i zaverenica ubistva svoga brata Ptolomeja - nagovorivši Cezara da porazi Ptolomeja, da bi ona nakon toga preuzela presto.
Tako je ustanovljen kalendar - koji je u početku sačinavao 355 kalendarskih dana, s time da je svake godine dodavan po 1 dan, tako da se došlo do 366 dana.
Na kraju je godina ustanovljena na 365 dana.
Julijanski kalendar ima regularnu godinu koja sadrži 365 dana svrstanih u 12 meseci.
Prestupni dan se pridodaje u februaru svake 4 godine. Julijanska godina prosečno je duga 365,25 dana.
Ovaj Julijanski kalendar je dosta vremena kasnije zamenjen novim Gregorijanskim kalendarom koji je proglasio papa Grgur XIII 1582 godine.
Istočna Pravoslavna crkva crkva nije prihvatala ovaj Gregorijanski Katolički kalendar, pa je zadržala Julijanski, kao i početak nove godine 13 januara po Julijanskom kalendaru, umesto 31 decembra po Gregorijanskom.
I u odnosu na Julijanski i na Gregorijanski kalendar postoje određeni problemi.
Na prvom mestu - izraz "DECI" označava "DESET" Tako da je u pogledu oba kalendara napravljena istorijska greška, jer godina ima 12 meseci, i decembar, ili januar - po logici ne mogu biti meseci kojima se završava godina, je se u oba slučaja nikako ne dolazi do decembra kao desetog meseca.
Na drugom mestu je problem mnogobožačkog porekla proslava novih godina, i paganskih obeležja koja ih prate.
Između ostalih mogu se pomenuti "Saturnalije, veštičiji dan Brigide, različite svetkovine vatre, kultovi boga Mitre, Janusa, Tijaza, i bogova prirode, deda mraz kao paganski Bog Vaal, Keltski kult imele ili jelke, svetih drveta, itd..."
Da ne govorimo o moralnosti ovih proslava, tokom kojih se u prekomernim količinama jede nezdrava hrana, piju alkoholna pića, i to sve uz pesmu i igru začinjenu svetovnom zabavnom ili narodno novokomponovanom muzikom.
Znajući sve ovo postavlja se pitanje 'šta Božja reč govori po pitanju nove godine.
I koji je po bibliji prvi dan u godini.
Bog nas nije ostavio neinformisane po ovom pitanju, već otkrio ovu istinu.
"I reče Gospod Mojsiju i Aronu u zemlji Misirskoj govoreći: Ovaj mjesec da vam je početak mjesecima, da vam je prvi mjesec u godini.
Kažite svemu zboru Izrailjevu i recite: desetoga dana ovoga mjeseca svaki neka uzme jagnje ili jare, po porodicama, po jedno na dom;
Ako li je dom mali za jagnje ili jare, neka uzme k sebi susjeda, koji mu je najbliži, s onoliko duša koliko treba da mogu pojesti jagnje ili jare.A jagnje ili jare da vam bude zdravo, muško, od godine; između ovaca ili između koza uzmite.
I čuvajte ga do četrnaestoga dana ovoga mjeseca, a tada savkoliki zbor Izrailjev neka ga zakolje uveče.
I neka uzmu krvi od njega i pokrope oba dovratka i gornji prag na kućama u kojima će ga jesti.I neka jedu meso iste noći, na vatri pečeno, s hljebom prijesnijem i sa zeljem gorkim neka jedu" ( 2 knjiga Mojsijeva 12. 1 - 8 ).
Dakle, prvi mesec u godini po bibliji je Nisan, kada se slavi praznik pashe.
A to pada u martu - aprilu.
Ili tačnije na početak proleća 21 marta, na sunčevu ravodnevicu.
Važno je pomenuti još jednu bitnu pojedinost vezanu za novu godinu, a uopšteno i za same sedmične dane.
Danas je u svetu ustaljen princip po kome se dan završava u 12 časova u ponoć - nakon koga nastupa novi dan.
Pa tako i svet svaku narednu novu godinu dočekuje u ponoć.
Za razliku od toga - biblija otkriva 'da se dan završava sa zalaskom sunca.
Taj princip je uspostavio sam Bog prilikom stvaranja sveta, a kasnije je Jevrejima kroz svetkovanje sedmične Subote ukazao na to da dan počinje sa zalaskom sunca, i završava se u isto vreme.
"On pristupivši k Pilatu zaiska tijelo Isusovo.I skide ga, i obavi platnom, i metnu ga u grob isječen, u kome niko ne bijaše nikad metnut.
I dan bijaše petak, i subota osvitaše.A žene koje bijahu došle s Isusom iz Galileje, idoše za Josifom, i vidješe grob i kako se tijelo metnu.Vrativši se pak pripraviše mirise i miro; i u subotu dakle ostaše na miru po zakonu" ( jevanđelje po Luki 23. 52 - 56 ).
Na kraju, postavlja se pitanje 'šta je po bibliji smisao i suština vere.
Da li je sa osvrtom na sve gore izneseno pojam vere neka prazna forma u kojoj se nešto formalno proslavlja u toku godine uz jelo, piće, muziku, i vatromet, ili obredno ritualnu praksu - bilo da su u pitanju nova godina ili verski praznici, što danas čini većina ljudi na planeti zemlji.
Ili je suština vere spasenje, i čovekov izlazak iz stanja greha u kome se nalazi - koji se ostvaruju putem biblijske edukacije u reči Božjoj, i životom u skladu sa biblijskim principima - ostvarivanjem žive prisne zajednice sa Bogom putem pokajanja, predanja, obraćenja i novorođenja Svetim Duhom - koji vrši
promenu u čoveku, što čini manjina.
Naravno - ovo drugo.
Jer Božja reč savetuje:
Uđite na uska vrata; jer su široka vrata i širok put što vode u propast, i mnogo ih ima koji njim idu.
Kao što su uska vrata i tijesan put što vode u život, i malo ih je koji ga nalaze" ( jevanđelje po Mateju 7. 13 - 14 ).
